اصل نوزدهم : مردم ایران از هر قوم و قبیله که باشنداز حقوق مساوی برخوردارند و رنگ , نژاد, زبان و مانند اینها سبب امتیاز نخواهد بود.
اصل بیستم : همه افراد ملت اعم از زن و مرد یکسان در حمایت قانون قرار دارند و از همه حقوق انسانی , سیاسی , اقتصادی , اجتماعی و فرهنگی با رعایت موازین اسلام برخوردارند.
اصل بیست و یکم : دولت موظف است حقوق زن را در تمام جهات با رعایت موازین اسلامی تضمین نماید و امور زیر را انجام دهد:
۱ – ایجاد زمینه های مساعد برای رشد شخصیت زن واحیای حقوق مادی و معنوی او.
۲ – حمایت مادران , بالخصوص در دوران بارداری و حضانت فرزند, و حمایت از کودکان بی سرپرست .
۳ – ایجاد دادگاه صالح برای حفظ کیان و بقای خانواده .
۴ – ایجاد بیمه خاص بیوگان و زنان سالخورده و بی سرپرست .
۵ – اعطای قیمومت فرزندان به مادران شایسته در جهت غبطه آنها در صورت نبودن ولی شرعی .
اصل بیست و دوم : حیثیت , جان , حقوق , مسکن و شغل اشخاص از تعرض مصون است مگر در مواردی که قانون تجویز کند.
اصل بیست و سوم : تفتیش عقاید ممنوع است و هیچ کس را نمی توان به صرف داشتن عقیده ای مورد تعرض و مواخذه قرار داد.
اصل بیست و چهارم : نشریات و مطبوعات در بیان مطالب آزادند مگر آنکه مخل به مبانی اسلامی یاحقوق عمومی باشد.تفصیل آن را قانون معین می کند.
اصل بیست و پنجم : بازرسی و نرساندن نامه ها, ضبط و فاش کردن مکالمات تلفنی , افشای مخابرات تلگرافی و تلکس , سانسور, عدم مخابره و نرساندن آنها, استراق سمع و هر گونه تجسس ممنوع است مگر به حکم قانون .
اصل بیست و ششم : احزاب , جمعیت ها, انجمن های سیاسی و صنفی و انجمن های اسلامی یا اقلیت های دینی شناخته شده آزادند, مشروط به اینکه اصول استقلال , آزادی , وحدت ملی , موازین اسلامی و اساس جمهوری اسلامی را نقض نکنند. هیچ کس را نمی توان از شرکت در آنها منع کرد یابه شرکت در یکی از آنها مجبور ساخت .
اصل بیست و هفتم : تشکیل اجتماعات و راه پیمایی ها,بدون حمل سلاح , به شرط آنکه مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است .
اصل بیست و هشتم : هر کس حق دارد شغلی راکه بدان مایل است و مخالف اسلام و مصالح عمومی و حقوق دیگران نیست برگزیند. دولت موظف است با رعایت نیاز جامعه به مشاغل گوناگون برای همه افراد امکان اشتغال به کار و شرایط مساوی برای احراز مشاغل ایجاد نماید.
اصل بیست و نهم : برخورداری از تامین اجتماعی از نظر بازنشستگی , بیکاری , پیری , از کار افتادگی , بی سرپرستی , در راه ماندگی , حوادث و سوانح و نیاز به خدمات بهداشتی و درمانی و مراقبت های پزشکی به صورت بیمه و غیره حقی است همگانی .دولت مکلف است طبق قوانین از محل درآمدهای عمومی و درآمدهای حاصل از مشارکت مردم , خدمات و حمایت های مالی فوق را برای یک یک افراد کشور تامین کند.
اصل سی ام : دولت موظف است وسائل آموزش وپرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازدو وسائل تحصیلات عالی را تا سر حد خودکفائی کشور به طور رایگان گسترش دهد.
اصل سی و یکم : داشتن مسکن متناسب با نیاز, حق هر فرد و خانواده ایرانی است .دولت موظف است با رعایت اولویت برای آنها که نیازمندترند, بخصوص روستانشینان و کارگران زمینه اجرای این اصل را فراهم کند.
اصل سی و دوم : هیچ کس را نمی توان دستگیر کرد مگر به حکم و ترتیبی که قانون معین می کند.در صورت بازداشت , موضوع اتهام باید با ذکر دلایل بلافاصله کتبا به متهم ابلاغ و تفهیم شود و حداکثر ظرف مدت بیست و چهار ساعت پرونده مقدماتی به مراجع صالحه قضائی ارسال و مقدمات محاکمه ,در اسرع وقت فراهم گردد.متخلف از این اصل طبق قانون مجازات می شود.
اصل سی و سوم : هیچ کس را نمی توان از محل اقامت خود تبعید کرد یا از اقامت در محل مورد علاقه اش ممنوع یا به اقامت در محلی مجبور ساخت , مگر در مواردی که قانون مقرر می دارد
اصل سی و چهارم : دادخواهی حق مسلم هر فرداست و هر کس میتواند به منظور دادخواهی به دادگاه های صالح رجوع نماید.همه افراد ملت حق دارند این گونه دادگاه ها را در دسترس داشته باشندو هیچ کس را نمی توان از دادگاهی که به موجب قانون حق مراجعه به آن را دارد منع کرد.
اصل سی و پنجم : در همه دادگاه ها, طرفین دعوی حق دارند برای خود وکیل انتخاب نمایند و اگر توانایی انتخاب وکیل را نداشته باشند باید برای آنها امکانات تعیین وکیل فراهم گردد.
اصل سی و ششم : حکم به مجازات و اجرای آن بایدتنها از طریق دادگاه صالح و به موجب قانون باشد.
اصل سی و هفتم : اصل , برائت است و هیچ کس از نظرقانون مجرم شناخته نمی شود, مگر اینکه جرم او در دادگاه صالح ثابت گردد.
اصل سی و هشتم : هر گونه شکنجه برای گرفتن اقرار و یاکسب اطلاع ممنوع است , اجبار شخص به شهادت , اقراریا سوگند مجاز نیست و چنین شهادت و اقرار و سوگندی فاقد ارزش و اعتبار است متخلف از این اصل طبق قانون مجازات می شود
اصل سی و نهم : هتک حرمت و حیثیت کسی که به حکم قانون دستگیر, بازداشت , زندانی یا تبعید شده به هر صورت که باشد ممنوع و موجب مجازات است
اصل چهلم : هیچ کس نمی تواند اعمال حق خویش را وسیله اضراربه غیر یا تجاوز به منافع عمومی قرار دهد
اصل چهل و یکم : تابعیت کشور ایران حق مسلم هرفرد ایرانی است و دولت نمی تواند از هیچ ایرانی سلب تابعیت کند, مگر به درخواست خود او یا در صورتی که به تابعیت کشور دیگری در آید
اصل چهل و دوم : اتباع خارجه می توانند در حدود قوانین به تابعیت ایران درآیند و سلب تابعیت این گونه اشخاص در صورتی ممکن است که دولت دیگری تابعیت آنها را بپذیرد یا خود آنها درخواست کنند.